Η επίθεση των ΗΠΑ εναντίον του
καθεστώτος Άσαντ μοιάζει σαν έτοιμη από καιρό και η συμμετοχή του ελληνικού
κράτους είναι καθοριστική .
“Τα
ξημερώματα της Παρασκευής οι ΗΠΑ χτύπησαν με πυραύλους Tomahawk, χρησιμοποιώντας
ως ορμητήριο και τη βάση της Σούδας, την αεροπορική βάση al-Shayrat κοντά στην
πόλη Χόμς της Συρίας, επιβεβαιώνοντας έτσι τους φόβους των περισσότερων πως η
επίθεση με χημικά στο Ιντλίμπ μετατρεπόταν σε τέλεια αφορμή για να εντείνουν οι
ΗΠΑ τη στρατιωτική τους δράση στη Συρία. Ο πρόεδρος Τραμπ απέδωσε ευθέως την
επίθεση στο Ιντλίμπ στο καθεστώς Άσαντ και διαμήνυσε πως δεν θα χάσει την
ευκαιρία που έχασε ο Ομπάμα την προηγούμενη φορά. Δεν πέρασαν καλά καλά ούτε 24
ώρες απ’την προειδοποίηση και η επίθεση έλαβε χώρα, με την Ρωσία να είναι
ενήμερη. Πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα πως οι αεροπορικές βάσεις που χτυπήθηκαν
ήταν προστατευόμενη ζώνη και χρησιμοποιούνταν και απ’τους Ρώσους οι οποίοι και ήταν
ενήμεροι για την επίθεση, και πρόλαβαν να εκκενώσουν τις δυνάμεις τους και
φυσικά υποθέτουμε να ενημερώσουν τον Άσαντ.”
Αυτό θα μπορούσε να είναι μια
σύντομη δημοσιογραφική περιγραφή των τελευταίων 24ώρων. Όμως τα δεδομένα και οι περιστάσεις δεν απαιτούν
δημοσιογραφία · απαιτούν άμεση, μαχητική απάντηση από μέρους του
εργατικού-αντιπολεμικού διεθνιστικού κινήματος.
Ο εξάχρονος εμφύλιος πόλεμος που διεξάγεται στη Συρία, η
άμεση συμμετοχή ή δια αντιπροσώπων τόσων κρατών στη διαμάχη, τα ποτάμια
προσφύγων, αναβαθμίζουν το ζήτημα της Συρίας ως μια μάχη που αφορά τον
καθένα-καθεμιά από μας .Το ιμπεριαλιστικό χτύπημα των ΗΠΑ οδηγεί σε νέο κύκλο αναζωπύρωσης
του πολέμου, που έχει ήδη προκαλέσει ανείπωτη δυστυχία στο συριακό λαό.
Ωστόσο, είναι απαραίτητο να αναφερθεί ότι ο εξάχρονος αυτός
πόλεμος είναι αποτέλεσμα της παρατεταμένης
καπιταλιστικής κρίσης της κερδοφορίας από το 1970 έως σήμερα. Είναι γνωστό δηλαδή, ότι σε κάθε περίοδο δομικής
κρίσης του συστήματος, πέρα από την επίθεση του κεφαλαίου στην εργασία,
οξύνονται και οι ενδοαστικοί-ενδοϊμπεριαλιστικοί
ανταγωνισμοί. Έτσι λοιπόν, ως αποτέλεσμα της αναγκαιότητας συγκεντροποίησης
των πρώτων υλών και των κοιτασμάτων στη Μέση Ανατολή,οι - ξεχωριστής εθνικής
βάσης- πολυεθνικές διά των βασικών αντιπροσώπων τους, των καπιταλιστικών
εθνών-κρατών ή ολοκληρώσεων, βρίσκονται σε έναν διαρκή ανταγωνισμό για τις νέες
πηγές κερδοφορίας, αιματοκυλώντας συγχρόνως τους λαούς.
Απέναντι
σε αυτή τη διαμάχη των πολυεθνικών διά των εθνών-κρατών τους, το ελληνικό
αστικό κράτος, μέσω της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν είναι αμέτοχο, αλλά συνυπεύθυνο στη σφαγή του
συριακού λαού. Συγκεκριμένα, η
συνέχιση της λειτουργίας της βάσης στη Σούδα ως ορμητήριο των πολεμικών
επιχειρήσεων, οι συνεχείς πολεμικές ασκήσεις, τα κλειστά σύνορα και τα
στρατόπεδα συγκέντρωσης των Σύριων και των άλλων προσφύγων είναι αποτέλεσμα της
ευθυγράμμισης με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και της διεκδίκησης κομβικού ρόλου
για την ελληνική αστική τάξη στην περιοχή.
Μόνη διέξοδος για τη Συρία είναι
ο κοινός αγώνας των λαών της και όλων των λαών της περιοχής, μακριά από
εθνικούς και θρησκευτικούς ανταγωνισμούς που είναι το όπλο των μεγάλων
ιμπεριαλιστικών χωρών και των ντόπιων αντιδραστικών καθεστώτων κάθε είδους.
Μόνο έτσι μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την υπεράσπιση της ειρήνης, τις
ελευθερίες και τα δικαιώματα των λαών στο δρόμο για μια κοινωνία χωρίς
καταπίεση και εκμετάλλευση.
Και ο καλύτερος τρόπος για να
βοηθήσουμε στη χώρα μας το συριακό λαό είναι
η ανάπτυξη ενός αντιπολεμικού κινήματος που θα κρατήσει τα αιματοβαμμένα χέρια
της κυβέρνησής μακριά από τον πόλεμο στη
Συρία και θα ανοίξει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα σύνορα για τους
πρόσφυγες του πολέμου.
ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ
ΘΑΝΑΤΟΥ
ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΕΜΟΧΑΡΗΣ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ
ΟΧΙ ΣΕ ΚΑΘΕ
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου