Παρέμβαση στο μάθημα των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων

ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!

           

Στο μάθημα «Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα» της Τετάρτης 15.3, ο καθηγητής Φ. Σπυρόπουλος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην υπ. Αριθμόν 100/2017 απόφαση του ΣτΕ, η οποία έκρινε αντισυνταγματική την κυριακάτικη εργασία. Ειδικότερα, επεσήμανε ότι στην εν λόγω δίκη, ως δικηγόρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, υποστήριξε την συνταγματικότητα της Κυριακάτικης εργασίας, επικαλούμενος π.χ. το δικαίωμα ελεύθερου ανταγωνισμού ( άρθρο 5 παρ. 1 του Σ. ).

            Βέβαια, δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά για ένα μέτρο υπερεξόντωσης των εργαζομένων. Η αποκόμιση  υπερ-κερδών από των αφεντικά, διέρχεται από τη δημιουργία εργαζόμενων-ρομπότ, που δεν θα τολμούν να σηκώσουν κεφάλι και θα έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο για άλλες δραστηριότητες. Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει το ΣτΕ «Το διάλειμμα αυτό υπηρετεί την υγεία και την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου με τη φυσική και ψυχική ανανέωση που προσφέρει η τακτική αργία στον εργαζόμενο άνθρωπο εντός της κάθε εβδομάδας (άρθρο 5 και 21 Συντάγματος).Συναφώς, προσφέρει και την δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής του θέματα για τα οποία μεριμνά επίσης το Σύνταγμα (άρθρο 21)». Σε μια περίοδο όξυνσης της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και αύξησης των εργατικών «ατυχημάτων», τοποθετήσεις σαν αυτήν αποκτούν ιδιαίτερο πολιτικό φορτίο. Ας αναλογισθούμε, ότι πριν λίγες μέρες έχασε τη ζωή του, εν ώρα εργασίας, 22χρονος ντελιβεράς των Mikel, ως απόρροια των ανύπαρκτων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, της μεγάλης εντατικοποίησης της δουλειάς, της απασχόλησης σε δύο και τρία πόστα. Παρομοίως, μία νεκρή και πέντε τραυματίες ήταν το αποτέλεσμα έκρηξης στο υπόγειο καταστήματος Everest. Φυσικά, οι καθηγητές της Σχολής μας, την ίδια στιγμή που επιδίδονται σε μεγαλεπήβολες διαλέξεις περί δικαιωμάτων, νομιμότητας κλπ., σφυρίζουν αδιάφορα για τέτοια περιστατικά, καθώς παγίως υπερασπίζονται το δίκαιο της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Εν ολίγοις, η τοποθέτηση του κ. Σπυρόπουλου δεν πρέπει να ιδωθεί ως κάποια «παραφωνία».

Πάντως, οι καθηγητές μας, οι κατά τα τ’ άλλα υμνητές της νομιμότητας, με τη στάση τους ουκ ολίγες φορές έχουν αναδείξει τις κοινωνικές ευαισθησίας τους. Ενδεικτικά, είναι οι κατεξοχήν υποστηρικτές του νέου ΚπολΔ, στον οποίο αφενός περιορίζεται το  συνταγματικά κατοχυρωμένο - Σ.20 παρ.1- δικαίωμα έννομης προστασίας, ενώ αυγατίζουν τα παράβολα, αφετέρου η αναγκαστική εκτέλεση διαμορφώνεται στα μέτρα των Τραπεζών. (πχ. ΚπολΔ 933, 971, 972, ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί με επισφαλείς τρόπους ενημέρωσης των οφειλετών). Σε συνέχεια όσων ειπώθηκαν προηγουμένως, ας σημειωθούν  και οι ΚπολΔ 975-977, που περιορίζουν το βαθμό ικανοποίησης των απαιτήσεων εργαζομένων. Ουδέποτε εξέφρασαν οποιαδήποτε αντίδραση όταν απαγορεύονταν δημόσιες συναθροίσεις σε περιοχές στο κέντρο της Αθήνας και υπήρχε καθεστώς αστυνομοκρατίας. Ή μάλλον, η μοναδική τους αντίδραση ήταν να κλείσουν, από με την κυβέρνηση, τη Σχολή με lock-out ( έτσι έπραξαν και φέτος κατά τις ημέρες της επίσκεψης Ομπάμα και την επέτειο του Πολυτεχνείου, καθώς και την πορεία για το Γρηγορόπουλο). Μάλιστα, lock-out υπήρξε και στις 14.12, με στόχο τη μη διεξαγωγή εκδήλωσης που θα αφορούσε τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Παρόμοιες είναι οι «ευαισθησίες» τους αναφορικά και με ζητήματα που αφορούν την Σχολή μας: πληρώνουμε γύρω στα 50 Ευρώ κάθε εξεταστική για κώδικες και πρακτικά, ενώ μπήκαν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά (1200 Ευρώ, δηλ. 3-4 μισθούς ενός ασκούμενου δικηγόρου, τη στιγμή που το νέο ασφαλιστικό καθιστά επισφαλές το εργασιακό του μέλλον, και ανοίγει «παραθυράκι» επιβολής διδάκτρων και στα προπτυχιακά), με το νέο μεταπτυχιακό πρόγραμμα  να χαρακτηρίζεται από υπερκατακερματισμό των προς επιλογή κατευθύνσεων, άρα ρευστοποιημένα εργασιακά δικαιώματα, περιορισμένα στα πλαίσια της επιλεγόμενης κατεύθυνσης, και εισαγωγή σ’ έναν φαύλο κύκλο ειδίκευσης-επανειδίκευσης, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς εργασίας. Κι έχουν το θράσος να βαφτίζουν το νέο μεταπτυχιακό «αναβάθμιση»!  Εδώ, βέβαια, στην περασμένη εξεταστική, σε ορισμένα μαθήματα ακόμη και το δικαίωμα να πας τουαλέτα ετίθετο εν αμφιβόλω (βλ. π.χ. ανακοίνωση για εξέταση Γεν. Εμπορικού «Απαγορεύεται η έξοδος από την αίθουσα για οποιονδήποτε λόγο»)

Δύο  κόσμοι δικαιοσύνης συγκρούονται….

Όλα τα παραπάνω υλοποιούνται, εν τέλει, στο όνομα του δημόσιου, γενικού συμφέροντος. Στο όνομα της γενικότητάς του, εξυπηρετούνται ειδικά συμφέροντα, δηλαδή εκείνα των Τραπεζών, των πολυεθνικών κι εν γένει των πολυεθνικά ισχυρών. Πίσω, λοιπόν, από μια μάσκα μεγαλόσχημων διακηρύξεων περί «γενικού συμφέροντος», κρύβεται η  ορθολογικοποίηση πολιτικών εξαθλίωσης και αυταρχισμού, πολιτικών που εν τέλει διαιωνίζουν τις κοινωνικές-ταξικές ανισότητες (δίνοντας τους τυπικό άλλοθι, καθώς τις ενδύουν με μανδύα νομιμότητας).  Οι δυναμικές κοινωνικές διεκδικήσεις επέφεραν την συνταγματική κατοχύρωση πλήθους δικαιωμάτων. Ωστόσο, χωρίς βεβαίως να υποτιμάται η σπουδαιότητα αυτής της κατοχύρωσης, για την πραγματική εμπέδωσή τους στην κοινωνική πραγματικότητα, χρειάζεται συνεχής διεκδίκηση εντός, και πολύ περισσότερο κι εκτός των δικαστηρίων, απ’ όλα τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα…

  «Γιατί το κάθε άρθρο του συντάγματος περιέχει την ίδια του την αντίθεση, τη δική του άνω και κάτω βουλή, δηλαδή στη γενική φράση την ελευθερία και στη σημείωση του περιθωρίου την κατάργηση της ελευθερίας» (Καρλ Μαρξ  «Η 18^η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»)

ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΕΑΑΚ