Ο πόλεμος “ξεκινά” από το Πανεπιστήμιο.

Πλέον, 8 χρόνια μετά το βίαιο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, η διάλυση του πανεπιστημίου, όπως το ξέραμε, έχει εμπεδωθεί. Η υποχρηματοδότηση, οι προσλήψεις προσωπικού με το σταγονόμετρο, οι περικοπές αναγκαίων παροχών μας και η αρπαγή των αποθεματικών των πανεπιστημίων, είναι εκφράσεις που περιγράφουν την καθημερινότητά μας σε όλη της την έκταση.

Και όσο πετσοκόβεται η εκπαίδευση (9,5 εκατ. Ευρώ  οι κυβερνητικοί πόροι για την λειτουργία του ΕΚΠΑ το 2016, σχεδόν δυόμιση φορές κάτω από περίπου μια δεκαετία πριν) και γενικότερα κάθε δημόσια παροχή (πχ. Υγεία), ο στρατός εξακολουθεί να λαμβάνει αμείωτα δημόσιο χρήμα που αντιστοιχεί στο 2,38% του ΑΕΠ, ένα ποσό πραγματικά τεράστιο, αν λάβουμε υπ'οψιν πως οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας είναι οι δεύτερες μεγαλύτερες μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ. 

Εδώ έρχεται το ερώτημα: “Τι σχέση έχουν οι περικοπές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τον στρατό;”

Σε αυτό το σημείο αξίζει μια σύντομη ανασκόπηση για την σχέση πανεπιστημίου-κεφαλαίου, την υπαγωγή του πρώτου στις ανάγκες που δεύτερου, με μοχλό τις επώνυμες έδρες και την δραστηριότητα γύρω από αυτές.

Το 2013, ο νόμος Διαμαντοπούλου δίνει την δυνατότητα δημιουργίας επίσημων εδρών, με την συμφωνία ΔΕΗ και Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Οι επίσημες έδρες, τα συνέδρια, οι χορηγίες, και οι υποτροφίες παρουσιάζονται, πλέον, σαν μια ευκαιρία για τα ιδρύματα και τους μεγαλοκαθηγητές να λάβουν χρήματα από δημοσίους φορείς και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ένα χρόνο μετά, το 2014 εγκαινιάζεται συμφωνία μεταξύ ΕΜΠ και Πολεμικού Ναυτικού, η οποία μέσω ερευνητικών προγραμμάτων JASON-POSEIDON, προσβλέπει στην βελτίωση της ασφάλειας των συνόρων, αποφέροντας τεχνογνωσία στους μέν, υπέρογκα ποσά στους δε.  Άξιο αναφοράς είναι ότι σε κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα, τα ερευνητικά προγράμματα, τα επιστημονικά συνέδρια, οι δωρεές αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, όλο αυτό το διάστημα. Και φτάνουμε λίγους μήνες πριν, το καλοκαίρι του 2016, όπου ο Ιβάν Σαββίδης-μεγαλοεπιχειρηματίας- στο ΑΠΘ, με δύο επώνυμες έδρες, αλλάζουν τα πάντα στην Φιλοσοφική Σχολή.  Η μια έδρα θα αφορά στις Ποντιακές Σπουδές και η δεύτερη στη Ρωσική Γλώσσα και τον Πολιτισμό. Όλα αυτά δείχνουν με άμεσο τρόπο πως η κερδοφορία του κεφαλαίου, καθορίζεται μέσω της έρευνας που παράγουν τα Πανεπιστήμια, η οποία είναι χαμηλού κόστους λόγω της απλήρωτης - ή σχεδόν απλήρωτης- εργασίας, που αναλαμβάνουν φοιτητές κάθε βαθμίδας. Φανερώνουν, επίσης, την τάση “μοριοποίησης”  της εφαρμοσμένης έρευνας και επιστήμης, που πρακτικά σημάνει την μονομερή ανάπτυξη και το πετσόκομμα της εργασιακής προοπτικής.

Με δεδομένα τα παραπάνω, έρχεται η απάντηση, στο αρχικό ερώτημα για την σχέση πανεπιστημίου-στρατού. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αποφάσισε να χρηματοδοτήσει επώνυμες έδρες στο ΕΚΠΑ και στο ΠΑΜΑΚ. Συγκεκριμένα εξέδωσε έναν σχεδιασμό που περιλαμβάνει τα εξής:

• Ίδρυση της έδρας «Στρατιωτικής Ιστορίας και Γεωπολιτικής Αναλύσεως του Ελληνισμού στη ΝΑ Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, Ηρόδοτος» του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του ΕΠΑ, σε συνεργασία με τη ΣΕΘΑ.
• Ίδρυση έδρας «Στρατηγικών Σπουδών ΓΕΕΘΑ, Θουκυδίδης» του Τμήματος ΔΕΣ του ΠΑ.ΜΑΚ., σε συνεργασία με την ΑΔΙΣΠΟ.
• Οι έδρες να λειτουργήσουν για τέσσερα έτη, με δυνατότητα ανανεώσεως από το ΓΕΕΘΑ εφόσον κριθεί επιτυχής η λειτουργία τους.
• Αίτημα για να συμπεριληφθούν αντίστοιχα με τις έδρες μαθήματα στο εκάστοτε Τμήμα των δύο Πανεπιστημίων.

Έδρες που θα συνδέονται με την Σχολή Εθνικής Άμυνας και την Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου. Από τότε έχει διαφοροποιηθεί ο σχεδιασμός σε κάποια σημεία και έχει καταλήξει ,στην πρόσφατη απόφαση της Βουλής, το ΥΠΕΘΑ να μην ιδρύσει αλλά να χρηματοδοτήσει μόνο παρόμοιες έδρες με το λόγο για το τι θα διδάσκεται και το ποιος θα διδάσκει να τον έχει η Κοσμητεία-Σύγκλητος. Αυτό όμως δεν κάνει την κατάσταση καλύτερη. Οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν  πλεόνασμα και “επενδύουν” στο Πανεπιστήμιο. Και μάλιστα οι “επενδύσεις” αυτές, δεν κάποιο project της Ε.Ε, αλλά επιλογή του ελληνικού κράτους. Οι κόποι και τα χρήματα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, χρηματοδοτούν τα γεωπολιτικά παιχνίδια του ελληνικού κράτους και της αστικής τάξης. Μάλιστα, η ανάμειξη του πανεπιστημίου με τον στρατό ξεπερνά και τα εθνικά όρια.   Λίγο πριν το 2016, έλληνες ακαδημαϊκοί επισκέφτηκαν το Ισραήλ όπου συνομίλησαν με τους αντίστοιχους ακαδημαϊκούς για την επιχειρηματικότητα στα πανεπιστήμια, και την σύνδεση τεχνογνωσίας, στρατού  και πανεπιστημιακής έρευνας.

Στο όνομα του οικονομικού οφέλους, το Πανεπιστήμιο δέχεται τον στρατό με “ανοιχτές αγκάλες”, βοηθώντας τον να αναπτυχθεί υλικοτεχνικά, ώστε να διατηρήσει το αξιόμαχο και να εμπλακεί σε κάθε ιμπεριαλιστικές αποστολές, πολεμικές συρράξεις και καταστάσεις αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών (απεργίες, εξεγέρσεις κλπ.).  Ο μιλιταρισμός, παράλληλα, εισέρχεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα σαν κυρίαρχη αφήγηση για την γνώση και την αξιοποίησή της στην παραγωγή, δείχνοντας την τροπή της επιστήμης σε μια κατεύθυνση που έρχεται να εξυπηρετήσει την αυταρχικοποίηση του κράτους και να ενισχύσει την εμπέδωση της πολεμικής απειλής.

Τα δυο τμήματα που επιλέγει ο στρατός- σε στάδιο πειραματικό για αρχή- να χρηματοδοτήσει, προαγγέλλουν τους διαύλους επικοινωνίας που θεμελιώνονται, από το κεφαλαίο,τον στρατό και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ώστε να ωφεληθούν στις πλάτες των εργαζομένων, των φοιτητών, των ανέργων και των μεταναστών.

Είναι υποκριτικό να βιώνουμε τις συνέπειες της κρίσης, που έχουν οδηγήσει σε πολέμους, σφαγές, ξεριζωμούς, φτώχεια ,εξαθλίωση, ανεργία και ότι άλλο στιγματίζει την καθημερινότητά μας, την στιγμή που το ελληνικό κράτος (κυβέρνηση-υπουργεία-στρατός) στις πλάτες μας, προσπαθεί να εδραιωθεί στην γεωπολιτική σκακιέρα για να φέρει κέρδη στους ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Τα χρήματα και ο κόπος μας πρέπει να πηγαίνουν στην εκπαίδευσή μας, στην υγεία, στις δημόσιες παροχές μας, που έχουν πετσοκοπεί, και όχι στην πολεμική μηχανή του κράτους!  Οφείλουμε, τουλάχιστον, μέσα στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα να εμποδίσουμε, την προσπάθεια εδραίωσης των επώνυμων εδρών, τόσο των επιχειρήσεων, όσο και του Στρατού. Είναι αναγκαίο να φέρουμε τον κοινωνικό πόλεμο μέσα στις σχολές μας, ενάντια σε όσους υπηρετούν την εξαθλίωση, το κράτος και τον πόλεμο που θερίζει λαούς.

                                                         ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ - ΕΑΑΚ