"Τι εννοείς πως οι κώδικες ήταν δωρεάν πριν 4 χρόνια;"

(ένα σχόλιο σχετικά με τις δηλώσεις της κας Τριανταφύλλου)

Το Ιστορικό.

Στις 24/2, κατά τη διάρκεια του μαθήματος της Πολιτικής Δικονομίας Ι, η κυρία Τριανταφύλλου υποστήριξε με περίσσιο θράσος το εξής: "ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας άλλαξε και πρέπει όλοι να τον αγοράσετε.12,5 ευρώ κοστίζει ο καλύτερος, μη μου πείτε πάλι πως δεν έχετε λεφτά. Σιγά να μην περιμένουμε το Υπουργείο να μας στείλει. Θα έχετε κοπεί 5 φορές".

Μάλιστα δε δίστασε να συνεχίσει τις αυθάδεις δηλώσεις της, προσθέτοντας πως: "Ελπίζω φέτος να μην υπάρχουν καταλήψεις, για να βγάλω όλη την ύλη και να κάνω και πρακτικά".

Ας αρχίσουμε, λοιπόν, από τα βασικά.

Τους δωρεάν κώδικες, όπως και τα δωρεάν συγγράμματα και πρακτικά τα δικαιούμαστε. Παλαιότερα δίνονταν όλα από το Πανεπιστήμιο, τώρα έχουν υποστεί και αυτά περικοπές, λόγω της γενικότερης υποχρηματοδότησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ενδεικτικά, ο προϋπολογισμός του ΕΚΠΑ το 2009 ήταν στα 40 εκατομμύρια, ενώ σήμερα ανέρχεται μόλις στα 9 εκατομμύρια.

Επιπλέον, ας θυμίσουμε στην κα Τριανταφύλλου, που μάλλον ξεχνά λόγω της συναναστροφής της με υψηλούς κύκλους ανθρώπων σε δικηγορικά γραφεία με παχυλούς μισθούς, ότι ο μέσος φοιτητής περνά με 12,5 ευρώ μια ολόκληρη ημέρα, αυτός δε που εργάζεται κιόλας χρειάζεται να δουλέψει 4 με 6 ώρες την ημέρα για να τα βγάλει, όταν οι μισθοί είναι ακόμα και κάτω από τα 300 ευρώ.

Το ποσό αυτό, λοιπόν, δεν είναι ασήμαντο.

Ειδικά αν προσμετρηθεί με όλους τους υπόλοιπους κώδικες-συγγράμματα-πρακτικά που καλούμαστε να αγοράζουμε, βάζοντας όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Και καθότι κατά την ίδια καθηγήτρια “αν δεν έχεις κώδικα θα αποτύχεις στις εξετάσεις”, αναρωτιόμαστε, αν φταίνε οι καταλήψεις για το μη ποιοτικό μάθημα ή αν φταίει το γεγονός της υποχρηματοδότησης που οδηγεί σε διάλυση τα Παν/μια.

Δεν μας πείθουν ότι έτσι θα σώσουμε την "εθνική οικονομία", τα λεφτά αυτά τα ρίχνουν στη μαύρη τρύπα του χρέους, που έχει δημιουργήσει το κεφάλαιο. Αναρωτιόμαστε αν μέσα σε αυτή την κατάσταση θα ανεχόμαστε να τη βγάζουμε με τα ψίχουλα που μας πετάνε και ψάχνοντας ο ένας τον άλλο μπας και ανταλλάξουμε τίποτα και τα καταφέρουμε ή αν θα πάμε και θα επιβάλλουμε να έχουμε τα στοιχειώδη για τις σπουδές μας.

Και για να κλείνουμε.

Απάντηση στο ατομικά αδιέξοδα καθενός μας είναι οι συλλογικοί μας αγώνες. Γι αυτό εμείς προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε για το σύνολο των φοιτητών ό, τι μέχρι τώρα αποτελούσε δικαίωμά μας. Με κάθε τρόπο υπερασπιζόμαστε τα συμφέροντά μας και αντιτασσόμαστε σε όποιον τα πλήττει.

Όχι, λοιπόν, δε θα περιμένουμε από κανένα Υπουργείο να μας στείλει κώδικες, όπως δεν περιμέναμε και από καμιά κυβέρνηση να γυρίσει το βασικό μισθό στα 751 ευρώ για να μπορούμε να τους αγοράζουμε εμείς. Ναι, θα κάνουμε γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις με σκοπό να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας για δημόσιο, δωρεάν Πανεπιστήμιο με δημοκρατικά δικαιώματα, αλλά και για μια δουλειά με αξιοπρέπεια, κοινωνική ασφάλιση (κόντρα στο νέο νομοσχέδιο που την γκρεμίζει), χωρίς υπερβολικά ωράρια εργασίας και μισθούς ανάλογους των αναγκών μας. Για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση του και όχι εμείς, θυσιάζοντας το μέλλον μας, τις σπουδές μας, τις ζωές μας στο βωμό του σάπιου κέρδους των λίγων.