8 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας

8 Μάρτη 1857. Γυναίκες εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας και του ιματισμού βγήκαν με μια μαζική διαδήλωση στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ίσες αμοιβές. Η διαδήλωση κτυπήθηκε άγρια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα, αλλά αποτέλεσε σταθμό στην πάλη των εργατριών γυναικών που δεν σταμάτησε. 

Δύο χρόνια μετά, οι γυναίκες ξαναβγήκαν μαζικά στους δρόμους, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί από το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα η 8^η Μάρτη «Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας».

Σήμερα 158 χρόνια μετά, στην Ελλάδα της φυλακής του κεφαλαίου, της Ε.Ε., του ευρώ και του Δ.Ν.Τ., η θέση της γυναίκας της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων παραμένει στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού. Η κρίση του καπιταλισμού σε παγκόσμιο επίπεδο πέφτει με μεγαλύτερη ένταση στους ώμους των γυναικών και της νεολαίας. Η ανεργία στις γυναίκες φτάνει σε πολύ πιο υψηλά ποσοστά από ό,τι στους άνδρες, όπως και τα ποσοστά της μερικής απασχόλησης. Στους μισθούς και στις συντάξεις οι γυναίκες υπέστησαν βαρύτερες συνέπειες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τα τρία τελευταία χρόνια χιλιάδες εργαζόμενες γυναίκες που έχουν εξασφαλίσει τις ελάχιστες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης ακολουθούν το δρόμο της σύνταξης, κάτω από την πίεση των νέων συνθηκών, προκειμένου να προστατέψουν τον εαυτό τους από την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και την εργασιακή εφεδρεία. Ο άνισος καταμερισμός της εργασίας εντός του σπιτιού, η φροντίδα των νεαρότερων και των γηραιότερων μελών σε συνθήκες κατεδάφισης της δημόσιας κοινωνικής πρόνοιας, αναμφισβήτητα βαραίνουν τις πλάτες των γυναικών, με συνέπειες τόσο στην προσωπική όσο και στην κοινωνική ζωή τους. Οι γυναίκες-εργάτριες είναι οι πρώτες που απολύονται, για να μη χρειαστεί να πληρωθούν τα κοινωνικά επιδόματα (π.χ. επίδομα εγκυμοσύνης: βλ. περιστατικό στη MIGATO). Το 40% με 50% των γυναικών στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βιώνουν ανεπιθύμητες σεξουαλικές επαφές ή άλλες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης στην εργασία.

Στις πρώην αποικιακές χώρες του κόσμου, που περιλαμβάνουν τα δύο τρίτα του ανθρώπινου πληθυσμού, αυτό δεν ισχύει. Η σκλαβιά των γυναικών είναι σήμερα χειρότερη από ότι ήταν σε κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας. Ο Λένιν είπε κάποτε πως «ο καπιταλισμός είναι τρόμος χωρίς τέλος». Αυτός ο τρόμος επηρεάζει περισσότερο απ’ όλους τις γυναίκες και πιο κυνικά εκείνες του τρίτου κόσμου, οι οποίες βιάζονται καθημερινά στο όνομα του νόμου και της θρησκείας. Η θρησκεία παίζει σημαντικό ρόλο στη χειραγώγηση και την υποδούλωση των γυναικών, υποθάλποντας και διαιωνίζοντας τη σκλαβιά τους. Περισσότερα από 64 εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο έχουν με τη βία παντρευτεί ενώ είναι ακόμη παιδιά. Οι γάμοι παιδιών, που καταλήγουν σε πρόωρες και ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, θέτουν  απειλητικούς κινδύνους για τη ζωή των εφήβων κοριτσιών. Η χειραφέτηση όμως αυτών των γυναικών δεν αποτελεί ουτοπία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι Κούρδισες αντάρτισσες στο Κομπάνι, οι οποίες πήραν στα χέρια τους τα όπλα, πολέμησαν το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) και βγήκαν νικήτριες!

Η ελευθερία της γυναίκας, λοιπόν, όπως έχει πει και η Emma Goldman, θα φτάσει ως εκεί που θα φτάσει η δύναμή της για να πετύχει την ελευθερία αυτή. Ο αγώνας για τα συμφέροντα των γυναικών πρέπει να αρχίσει στους χώρους εργασίας. Να σταθούν μαζί στον αγώνα γυναίκες και άντρες για το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, για μια κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, των ίσων δικαιωμάτων αντρών και γυναικών. Για την ανατροπή της επίθεσης των κυβερνήσεων και του Κεφαλαίου.

Η φωτιά εκείνη που έκαψε τις γυναίκες εργαζόμενες στο Triangle Waist Company, ας γίνει η φωτιά της ταξικής πάλης των γυναικών και των ανδρών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης!