Ποια είναι η ΔΑΠ που τολμάει να μιλάει για το Πολυτεχνείο;

VS

Η ΔΑΠ που όπως πάντα Δεν Αγωνίζεται Ποτέ!!!

«Πού μας οδηγούν οι καταλήψεις;  Με ποιο δικαίωμα η σχολή κλείνει με τις φασίζουσες μειοψηφίες; Οι μόνοι ζημιωμένοι είμαστε οι φοιτητές.» 

Κάπως έτσι, λοιπόν, προσπαθούσε να καταστείλει η Δεξιά και τον αντιδικτατορικό αγώνα στα χρόνια του Πολυτεχνείου, υπονομεύοντας τους αγώνες των φοιτητών και στηρίζοντας την καθεστηκυία τάξη. Οι δήθεν σημερινοί «εξεγερμένοι» (βλ. ανακοίνωση ΔΑΠ για Πολυτεχνείο), τότε στήριζαν με τη σιωπή τους τις φυλακίσεις, τις εξορίες και τα βασανιστήρια των αγωνιστών, αποτελώντας έτσι τους δομικούς λίθους του χουντικού καθεστώτος. Όλοι μας, άλλωστε, γνωρίζουμε ότι η ΔΑΠ φιλοξενεί στη μεγάλη της αγκαλιά  ακροδεξιά στοιχεία που υπήρξαν οι χαφιέδες και δοσίλογοι  των πραγματικών Αγωνιστών.

Για να δούμε όμως τι λέει η ΔΑΠ σήμερα...

 ---- Κατάργηση του ΑΣΥΛΟΥ ----

Το άσυλο που κατακτήθηκε τότε από την παλλαϊκή εξέγερση και την ίδια στιγμή καταλύθηκε από τα τανκς που εισέβαλλαν βίαια στο Πολυτεχνείο. Αυτό το άσυλο είναι που θέλει να καταργήσει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και σήμερα αντί για τανκ εισβάλλουν στις σχολές μας οι security και οι δυνάμεις καταστολής

---- ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ της παιδείας ----

Την αναθεώρηση του άρθρου 16 θέλει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ενώ ταυτόχρονα στηρίζει καθολικά την ύπαρξη ιδιωτικών σχολών, κάτι που είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με τις κατακτήσεις των αγωνιστών του Πολυτεχνείου.

---- ΨΕΥΤΙΚΕΣ απαρτίες ----

Οι φοιτητικοί σύλλογοι (για να μαθαίνουν κι οι συνάδελφοι της ΔΑΠ!) δημιουργήθηκαν ως πυρήνες αντίστασης κατά τη διάρκεια του αντιδικτατορικού αγώνα  κι η απαρτία οριζόταν σύμφωνα με την εργατική δημοκρατία.  Έχρηζε επιτακτικής ανάγκης η συχνή συνεδρίαση των συλλόγων μέσα από γενικές συνελεύσεις, ώστε να συντονίζεται ο αγώνας και να επιτυγχάνεται το δικαίωμα της πολυφωνίας.

---- Όχι στα ΣΩΜΑΤΕΙΑ ----

Στα σωματεία που τότε στήριξαν τον αγώνα, μπαίνοντας στο Πολυτεχνείο μαζί με τους φοιτητές και περιφρούρησαν από κοινού την κατάληψη, με τίμημα την ίδια τους τη  ζωή  . Ο αγώνας απέκτησε, έτσι, καθολικότητα κι επιτεύχθηκε η σύμπνοια μέσα στο λαό. Σήμερα , όμως, η ΔΑΠ καταγγέλλει τις παρεμβάσεις του σωματείου των διοικητικών υπαλλήλων στις γενικές μας συνελεύσεις και ξεδιάντροπα επιδιώκει την απόλυσή τους.  

Κι ας χυδαιολογεί η ΔΑΠ κατά της Αριστεράς, εντούτοις ο λαός πάντα θα θυμάται ότι αν κάποιοι ξεκίνησαν την εξέγερση, αυτοί ήταν οι αριστεροί αγωνιστές που με αυταπάρνηση πάλεψαν ενάντια στο ΝΑΤΟ, φώναξαν για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και καθιέρωσαν δημοκρατικά δικαιώματα. Δικαιώματα που σήμερα καταλύονται από την κυβέρνηση τηε, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ  που επιβάλλουν ανεργία, φτώχεια και μετανάστευση. Για την ανατροπή αυτών παλεύει η σημερινή αντικαπιταλιστική Αριστερά και για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

εμείς δεν έχουμε μάθει να σκύβουμε το κεφάλι, κύριε Δαπίτη…!