Αν δεν μπορείς να το πεις ζωγράφισέ το που λέμε...
Ας προσπαθήσουμε όμως να δώσουμε τουλάχιστον μία περιγραφή :
Στη πρώτη εικόνα παρουσιάζεται με ιδιαίτερη ευκρίνεια η αμερόληπτη στάση που κρατά μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις. Μία στάση που μας κάνει να απορούμε αναρωτόμενοι μήπως και ήταν χθες στο σύνταγμα ο Μπόμπολας ή ο Πρετεντέρης και δεν τους είδαμε.
Στην δεύτερη εικόνα παρουσιάζεται ο Κος Πρωθυπουργός μας να συγχαίρει θερμά τους συντελεστές των χθεσινών γεγονότων. Όπως οι καλοί μας τρόποι επιβάλλουν, θα ξεκινήσουμε από την κυρία. Η Κα Μπακογιάννη φαίνεται να ανταποκρίνεται επάξια στη βαριά πολιτική κληρονομιά που άφησε ο πατέρας της. Τούτες τις δύσκολες ώρες στέκεται ακλώνητη στο πλάι των εταίρων μας, της καλής μας Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ακλόνητου εθνοσωτήρα ΔΝΤ οι οποίοι σε ρόλο μπάτμαν και ρόμπιν αποσωβούν με αυταπάρνηση την χρεοκοπία μας. Η στάση της μας κάνει να προσευχόμαστε κρυφά τα βράδια για να ξαναμπεί στη βουλή. Οι Κοι Παπανδρέου και Σαμαράς εμφανίζονται εύθυμοι μιας και κατάφεραν (με σημαντική καθυστέρηση, ας μην ξεχνάμε, καθώς οι αγορές άνοιγαν δευτέρα πρωί και το μνημόνιο ψηφίστηκε τα μεσάνυχτα) να σώσουν την πατρίδα μας για ακόμη μία φορά. Στο βλέμμα του Παπανδρέου ίσως να διακρίνεται μία μικρή μελαγχολία όχι γιατί το μνημόνιο που πέταξε ο Μαυρίκος δεν βρήκε τον Βενιζέλο( το σέβας απέναντι στη δημοκρατία είναι εξάλλου κατά πολύ υπέρτερο των εσωκομματικών) αλλά γιατί η συλλογική σύμβαση δεν πήγε στα 299,99 ευρώ όπως είχε υποσχεθεί σε γνωστούς και φίλους που νοιάζονται τους εργαζόμενους όσο και αυτός. Ο Κος Σαμαράς από την άλλη είναι ιδιαίτερα ανακουφισμένος καθώς έχει σηκωθεί καιρό τώρα από την αντιμνημονιακή ξαπλώστρα που το πρόσφερε σε τιμή ευκαρίας το πολιτικό σύστημα και έχει ξεμουδιάσει, έτοιμος πια να γίνει ο πρωτομάστορας της νέας Ελλάδας. Ο τελευταίος Κος είπε να μασκαρευτεί μιας και πλησιάζουν οι απόκριες και είναι έτοιμος τώρα να πάρει τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού για τις πολύτιμες υπηρεσίες που το πρόσφερε μαζί με τους (ένστολους πάλι αν και χωρίς κουκούλα) συναδέλφους του. Για αυτούς που δεν εικονίζονται αλλά κάνουν τα ίδια με τον τελευταίο νομίζουμε πως εξίσου ο Παπαδήμος θα ήθελε να τους σφίξει το χέρι(και ας του το σπάσουν) δίνοντας σε αυτόν και τα πιστά του ΜΜΕ το υπερθέαμα που χρειάζονται....
Στις 12 Φεβρουαρίου οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι φοιτητές, ποτάμια λαού πλημύρισαν το κέντρο βροντοφωνάζοντας την αντίθεση τους στο κοινωνικό σφαγείο που έχει στήσει απέναντί τους η συγκυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ μαζί με όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας. Παρέμειναν στο σύνταγμα, στην ακαδημίας, τη σταδίου, τη πανεπιστημίου, την ομόνοια και σε δεκάδες άλλα σημεία του κέντρου και δεν εγκατέλειψαν τη θέση τους παρά το χημικό πόλεμο που εξαπέλυσε η αστυνομία και τα διάφορα τσιράκια της. Ο αγωνιζόμενος λαός και η ανυπόταχτη νεολαία αντιστάθηκαν επί ώρες, κατάφεραν για κάποια ώρα να σπάσουν ακόμα και το άβατο του συντάγματος, παρέμειναν περήφανοι στους δρόμους. Ένας τέτοιος λαός δε νικιέται. Ο αγώνας δεν τελειώνει σήμερα. Συνεχίζεται αύριο και κάθε μέρα, μέχρι την τελική νίκη.
Η νίκη θα είναι δύσκολη, αλλά θα είναι δική μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου