Τετάρτη 4 Μαΐου 2011


ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ…

Στις 6 Μάη συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ψήφιση του μνημονίου στη Βουλή από την κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟΚ., την Ντόρα και τα μπουμπούκια του ΛΑΟΣ. Μέσα σε ένα χρόνο είναι ηλίου φαεινότερο πως η τρόικα του Δ.Ν.Τ.- Ε.Ε.- ΠΑ.ΣΟΚ. έχουν καταφέρει ισχυρά πλήγματα αφ’ ενός στις κοινωνικές παροχές και αφ’ ετέρου στις εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα.

Είναι κοινή παραδοχή πως ένας χρόνος μνημόνιο είχε σαν αποτέλεσμα: κατάργηση 13ου- 14ου μισθού και έντονη μείωση του λαϊκού εισοδήματος(αγγίζει το 25%), άρση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και πετσόκομμα των συντάξεων, φοροληστρικές επιδρομές στα λαϊκά εισοδήματα με παράλληλες φοροαπαλλαγές στις μεγάλες επιχειρήσεις, κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μειωμένη χρηματοδότηση σε Υγεία- Παιδεία- Συγκοινωνίες, χαράτσια σε νοσοκομεία/ Μ.Μ.Μ./ διόδια;, Ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας…

Καταστροφικό αποτέλεσμα αυτής τη πολιτικής είναι η δημιουργία ενός φαύλου κύκλου έντονης ύφεσης, μεγάλης ανεργίας και κοινωνικής εξαθλίωσης που σε καμιά περίπτωση δεν θα οδηγήσουν στο λεγόμενο ξεπέρασμα της κρίσης. Μεγάλη απόδειξη αυτού είναι πως οι υπαίτιοι της πολιτικής αυτής και τα παπαγαλάκια τους έρχονται να μας πουν ότι ίσως τα μνημόνια απέτυχαν και να πρέπει να συζητάνε για μια αναδιάρθρωση του χρέους με ότι αυτό συνεπάγεται για την παγίωση μιας εικόνας οικονομικού και κοινωνικού μεσαίωνα.

Η πραγματικότητα για εμάς( και αυτό δεν είναι κοινή παραδοχή) είναι πως με αιτία την οικονομική κρίση και με αφορμή το δημόσιο χρέος που δημιούργησε το κεφάλαιο μαζί με τις κυβερνήσεις της τελευταίας 30ετίας κατόρθωσαν να άρουν νίκες του λαϊκού κινήματος ενός ολόκληρου αιώνα. Εντέλει, η επιτυχημένη μνημονιακή πολιτική- ένα χρόνο μετά- θέτει νέους στόχους εις βάρος των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Το δίλημμα πλέον δεν είναι μνημόνιο ή χρεοκοπία αλλά η Σκύλλα του μνημονίου και η Χάρυβδη της αναδιάρθρωσης.


ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΣ

Για μας το δίπολο δεν είναι ούτε μνημόνιο-χρεοκοπία ούτε μνημόνιο- αναδιάρθρωση χρέους. Το επαχθές χρέος το οποίο καλούμαστε να πληρώσουμε ποτέ δεν επισυνάφθηκε από τον ελληνικό λαό και ποτέ τελικά δεν τα ‘φάγαμε μαζί’. Για μας το πραγματικό δίπολο είναι από τη μια η βίαιη επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στις λαϊκές μάζες για να διασφαλίσει τα συμφέροντά του και από τη άλλη οι κοινωνικοί αγώνες ως ασπίδα και λόγχη για μια καλύτερη μοίρα του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας.

Κοινωνικοί αγώνες που δεν θα κάνουν μνημόσυνο ενός χρόνου στα δικαιώματα μας αλλά θα αντλούν τη δυναμική και την ελπίδα από τα κινήματα που εμφανίστηκαν: της Κερατέας και του ‘ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ’, των πανεργατικών απεργιών και των φοιτητικών καταλήψεων, των κινητοποιήσεων στα ΜΜΜ, στα ΜΜΕ, των συμβασιούχων, των λιμενεργατών, των συμβασιούχων και των γιατρών…

Κοινωνικοί αγώνες που δεν θα περιοριστούν στη απλή διαμαρτυρία ενάντια στο μνημόνιο αλλά θα δημιουργήσουν εκείνο το διαρκές και μαχητικό λαϊκό κίνημα που θα εισβάλλει στην κεντρική πολιτική σκηνή και θα επηρεάσει τις εξελίξεις υπέρ των συμφερόντων του: θα ανατρέψει την μνημονιακή πολιτική, θα απαιτήσει διαγραφή του χρέους, θα απεμπλακεί από τη θηλιά του Ευρώ και της Ε.Ε., θα έρθει σε ρήξη με τον πυρήνα της καπιταλιστική κρίσης…

Με την προοπτική που μας θέτουν τα παραπάνω δεν γίνεται παρά να βλέπουμε σαν το πρώτο κινηματικό ραντεβού την πανεργατική απεργία και πορεία στις 11 Μάη και να καλούμε όλο το Σύλλογο να συμμετέχει με απόφαση του από Γ. Συνέλευση στις 10 Μάη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου